کاربرد شاخص مراحل تکاملی مهره های گردن در ارتودنسی

ارزیابی سن اسکلتی و مشخص کردن مراحل رشد در ارائه طرح درمان و همچنین ثبات درمانهای ارتودنسی از جمله درمانهای ارتوپدی فانکشنال و جراحیهای ارتوگناتیک از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است. در تشخیص و ارزیابی این فرایند مهم، معیارهای بیولوژیکی متعددی مطرح شده است که به دلیل محدودیتهای استفاده از این معیارها، ایده بکارگیری شاخصهای جدید همچنان مهم جلوه می کند؛ از جمله این معیارهای جدید شاخص آنالیز مهره های گردنی می باشد. ابتدا از مهره های 2c تا 6c در شش مرحله تکاملی برای ارزیابی رشد استفاده می شد. اما امروزه روش جدید آنالیز مهره های گردنی با عنوان cvms (cervical vertebral maturation stage) با ارزیابی سه مهره 2c، 3c و 4c در رادیوگرافی سفالومتری لترال در پنج مرحله تکاملی، مطرح می باشد. این روش از سهولت بیشتری برخوردار است و اعتبار بالاتری از آنالیز دست و مچ دارد.